Elk voorjaar wordt de week van hoogbegaafdheid georganiseerd. Misschien vraag je je af waarom hier elk jaar een speciale week voor is en dat is precies de reden waarom het er is.
Over hoogbegaafdheid is namelijk zóveel verwarring. Er heersen onbegrip en (voor)oordelen op. Ook ligt op hoogbegaafdheid nog een taboe, vaak omdat we denken in termen van hoger/lager of beter/best. En dat is zó zonde want daarmee doen we een hele groep mensen en kinderen ontzettend tekort. We keuren daarmee eigenlijk iemands essentie af, het kunnen en mogen zijn wie je werkelijk bent. En de gevolgen daarvan zijn groot.
Hoogbegaafdheid is een onderwerp dat mij sterk raakt. Wij hebben er mee te maken in ons gezin en inmiddels kunnen we daar openlijk over spreken. Dit is lange tijd anders geweest, juist vanwege al die verwarring, het onbegrip en de (voor) oordelen.
Kenmerken hoogbegaafdheid
Even kort iets meer over hoogbegaafdheid. Hoogbegaafde mensen hebben niet alleen een hoge intelligentie met een IQ van ongeveer boven 130 (2,5% van de bevolking). De Zijns-kant van hoogbegaafdheid is minstens zo belangrijk. Dit wordt heel mooi beschreven in het Delphi-model. Hoogbegaafde mensen zijn autonoom, denken hoog intelligent (maken grote denksprongen), voelen rijkgeschakeerd (zeer intens), zijn gedreven en nieuwsgierig, willen scheppingsgericht bezig zijn en hebben een hoog sensitieve waarneming (zijn hoogsensitief).
Het wordt vaak verward met hoog presteren, maar die twee zijn niet hetzelfde en horen niet per definitie bij elkaar. Helaas lopen nog relatief veel hoogbegaafde mensen vroeg of laat in hun leven vast.
Als je om welke reden dan ook opgroeit of opgegroeid bent in een omgeving waar voor je hoogbegaafdheid en sensitieve aard weinig tot geen ruimte is of was, dan krijgt je op onbewust niveau niet voldoende de gelegenheid om een gezond zelfbeeld te creëren. Omdat je je niet in voldoende mate kan spiegelen aan mensen die op eenzelfde wijze voelen, denken en zijn. Een laag zelfbeeld gaat hand in hand met weinig zelfvertrouwen, met aanpassingsgedrag of met ‘moeilijk’ gedrag. Hoe dan ook raak je steeds verder verwijderd van je kern.
afwijzing voelen
Als je geen uiting kan geven aan jouw ideeën, aan jouw creatiekracht, aan hoe jij denkt en voelt, omdat anderen je (nog) niet begrijpen of omdat het bijvoorbeeld niet in het systeem past, dan ervaar je heel vaak een afwijzing. Uiteindelijk dooft je levenskracht, je innerlijke vuur en wordt er weinig zingeving meer ervaren. Depressie komt dan ook veel voor onder hoogbegaafden, hun geest wordt letterlijk de-pressed.
Hoe kan je vanuit deze positie tot volle bloei komen? Optimistisch in het leven staan? De regie nemen over je eigen leven? Jouw potentie en talenten in de wereld zetten?
Weten dat je hoogbegaafd bent, is als een ontbrekend puzzelstukje in je eigen leven. Bij ons heeft onze oudste dochter hoogbegaafdheid voor het eerst in ons leven gebracht. Dat was volkomen onverwacht, mede door het beeld dat we hiervan hadden. Opeens viel alles op zijn plek. Kreeg alles een ander perspectief. Dat was een pittige en eenzame periode. Juist omdat er zo’n taboe op rust.
Ontwikkeling van je bewustzijn
Inmiddels kan ik steeds meer en bewust de regie nemen over mezelf en het leven dat ik wil leiden. En kan ik mijn potentieel inzetten voor mijzelf en anderen. En daarom is kennis over hoogbegaafdheid in combinatie met het ontwikkelen van je bewustzijn zó belangrijk. Het stelt je in staat je eigen leven vorm te geven en is daarmee enorm verrijkend en vervullend. Niet alleen voor jezelf, ook voor (eventuele) kinderen, je omgeving en de maatschappij!
Elk mens heeft unieke talenten en gaven meegekregen. Iedereen heeft een bijdrage te leveren, op zijn eigen manier. In diversiteit zit zo’n rijkdom en ik gun onze wereld deze rijkdom.
Je eigen potentieel tot bloei brengen
Hoogbegaafdheid is als een talent. Hoogsensitiviteit is als een talent. Net als goed kunnen voetballen, heel muzikaal of creatief zijn. Elk talent verdient het om ontdekt, gezien en geleefd te worden.
Hoe zou het zijn als we allemaal ons eigen potentieel tot bloei mogen brengen? En we dit bij elkaar weten te waarderen zonder dat we onszelf vergelijken met elkaar? Zonder dat we een oordeel hebben?
Als we op deze wijze gaan samenwerken met elkaar, kunnen we een inclusieve en positieve samenleving creëren waarin plek is voor iedereen, waar iedereen gezien en gewaardeerd wordt.
